Dag 1 Uruguay
Blijf op de hoogte en volg Josephine
30 Juli 2014 | Uruguay, Montevideo
Om het thuisfront tevreden te stellen toch maar een blog opgestart. Gister 29 Juli afgezet op Schiphol. Daar toen toch eindelijk zenuwachtig geworden voor de reis. In het vliegtuig zat ik naast 3 Uruguayanen. Een moeder en haar twee zoontjes. Half Noors vertelde ze me en ze waren op bezoek geweest naar familie in Noorwegen de vader was al thuis die moest werken. En direct mijn eerste les geleert nu ik naar Uruguay ga mag ik geen cojer meer gebruiken want dat betekent fuck you hier. Oordopjes in, slaapmasker op, valium in en we waren onderweg. Veel turbulentie gehad onderweg maar door de valium merkte ik daar niks van. Ik droom dat ik Mila aan het aaien ben en merk dat ik niet droom en dat ik niet Mila aai maar de 5 jarige Uruguayaan die op mijn schoot in slaap is gevallen. We komen aan in Buenes Aires en daar staat iemand klaar met een bordje met 4 namen. Die van mij en mijn 3 buren. We mogen alle rijen skippen want stel je voor dat we te laat komen voor onze volgende vlucht (we hebben 3 uur overstaptijd). Ik stap het vliegtuig naar Montevideo in samen met het Engelse rugby team. We stijgen op ik zeg nog maar een aflevering van de big bang theory op. Net nadat het liedje klaar is met afspelen gaat mijn scherm uit. We gaan dalen en binnen 40 minuten zijn we van Buenos Aires naar Montevideo.
Buiten staat een man op mij te wachten met een bordje met mijn naam erop. Hij brengt me naar het hostel terwijl we een half gesprek in het Engels/ Spaans hebben. Ik weet niet of hij precies begreep wat ik zei of dat hij nu een heel gek beeld heeft over Nederland (hij begon namelijk ineens over Dubai toen ik hem vertelde dat onze zee meer groen dan blauw was).
Het weer hier is prachtig strakblauwe lucht. Toch kom ik bij het vochtige Unplugged hostel aan. Hier wordt ik in en kleine kamer neergezet maar ik krijg een grotere kamer deze is alleen nog niet klaar. Over een uur is die klaar. Ik neem een douche en kleed me aan. Ik staar uit het raam en denk ja en nu zit ik hier in een hostel aan de andere kant van de wereld alleen. Ik besluit om maar het wifi wachtwoord te gaan vragen.
Beneden zie ik een meisje in het Engels iets uitleggen aan de eigenaar van het hostel. Ik besluit haar maar de obvious vraag te stellen: Did you also just arrived here? Yes, we are going somewhere do you want to join. Er staan nog 3 meiden me vriendelijk aan te kijken. Sure zeg ik en ik stap een auto in met deze vier meiden. We praten wat Engels/ Spaans (mijn Spaans gaat met stappen vooruit). Het eerste meisje dat ik sprak blijkt ook op exchange te zijn hier zij is Fins. Ze heeft een meisje uit Brazilie ontmoet in het vliegtuig die weer werd opgehaald door het andere meisje, een Uruguyaanse, die op dezelfde universiteit zit als wij. Het laatste meisje is de zus van deze Uruguayaanse. Ik vraag waar we heengaan. Naar de oude binnenstad. Ik denk aan mijn ouders die nu allemaal Panema taferelen voor zich moeten zien omdat ik bij 4 onbekende mensen instap zonder te weten waar ik heen ga.
We lopen rond door de stad 4 mannen zingen een liefdessernade voor ons terwijl ze ronddansen en met hoedjes zwaaien. We gaan lunchen in een typisch Uruguayaans restaurant. De twee zussen vragen me of ik vegetarisch ben. Ze kijken er zo moeilijk bij dat ik als ik vegetarier zou zijn geweest ik dat ontkent zou hebben. Want in Uruguay houden ze van vlees, veel vlees. Er wordt me uitgelegd dat in Uruguay 3 miljoen mensen wonen en 9 miljoen koeien, 3 koeien per persoon. Dus met de lunch eten we vlees en ipv rijst/patat bestellen ze liever meer vlees. En er is een of ander sausje bij (ik ben de naam alweer kwijt maar het wat lekker). We lopen nog wat toeristische dingetjes af en naar een kunstmarktje maar de Fin en ik zijn redelijk kapot we nemen afscheid van de twee zussen en met zijn drieen gaan we terug naar het hostel.
Ik heb inderdaad een grotere kamer gekregen met balkon dus dat zit wel goed. Op dit moment deel ik die met 1 jongen die ik nog niet heb gezien. Ik weet in ieder geval zeker dat ik me hier niet eenzaam hoef te voelen. Er werd al gevraagd of ik meega naar Santiago (Waar 1 van de zussen haar phd doet) of met de Braziliaan meega naar Buenos Aires.
Morgen worden we weer om 9 uur opgehaald door de zussen voor nog meer cityseeing maar nu eerst maar eens mijn jetlag te boven komen.
Weltruste
Buiten staat een man op mij te wachten met een bordje met mijn naam erop. Hij brengt me naar het hostel terwijl we een half gesprek in het Engels/ Spaans hebben. Ik weet niet of hij precies begreep wat ik zei of dat hij nu een heel gek beeld heeft over Nederland (hij begon namelijk ineens over Dubai toen ik hem vertelde dat onze zee meer groen dan blauw was).
Het weer hier is prachtig strakblauwe lucht. Toch kom ik bij het vochtige Unplugged hostel aan. Hier wordt ik in en kleine kamer neergezet maar ik krijg een grotere kamer deze is alleen nog niet klaar. Over een uur is die klaar. Ik neem een douche en kleed me aan. Ik staar uit het raam en denk ja en nu zit ik hier in een hostel aan de andere kant van de wereld alleen. Ik besluit om maar het wifi wachtwoord te gaan vragen.
Beneden zie ik een meisje in het Engels iets uitleggen aan de eigenaar van het hostel. Ik besluit haar maar de obvious vraag te stellen: Did you also just arrived here? Yes, we are going somewhere do you want to join. Er staan nog 3 meiden me vriendelijk aan te kijken. Sure zeg ik en ik stap een auto in met deze vier meiden. We praten wat Engels/ Spaans (mijn Spaans gaat met stappen vooruit). Het eerste meisje dat ik sprak blijkt ook op exchange te zijn hier zij is Fins. Ze heeft een meisje uit Brazilie ontmoet in het vliegtuig die weer werd opgehaald door het andere meisje, een Uruguyaanse, die op dezelfde universiteit zit als wij. Het laatste meisje is de zus van deze Uruguayaanse. Ik vraag waar we heengaan. Naar de oude binnenstad. Ik denk aan mijn ouders die nu allemaal Panema taferelen voor zich moeten zien omdat ik bij 4 onbekende mensen instap zonder te weten waar ik heen ga.
We lopen rond door de stad 4 mannen zingen een liefdessernade voor ons terwijl ze ronddansen en met hoedjes zwaaien. We gaan lunchen in een typisch Uruguayaans restaurant. De twee zussen vragen me of ik vegetarisch ben. Ze kijken er zo moeilijk bij dat ik als ik vegetarier zou zijn geweest ik dat ontkent zou hebben. Want in Uruguay houden ze van vlees, veel vlees. Er wordt me uitgelegd dat in Uruguay 3 miljoen mensen wonen en 9 miljoen koeien, 3 koeien per persoon. Dus met de lunch eten we vlees en ipv rijst/patat bestellen ze liever meer vlees. En er is een of ander sausje bij (ik ben de naam alweer kwijt maar het wat lekker). We lopen nog wat toeristische dingetjes af en naar een kunstmarktje maar de Fin en ik zijn redelijk kapot we nemen afscheid van de twee zussen en met zijn drieen gaan we terug naar het hostel.
Ik heb inderdaad een grotere kamer gekregen met balkon dus dat zit wel goed. Op dit moment deel ik die met 1 jongen die ik nog niet heb gezien. Ik weet in ieder geval zeker dat ik me hier niet eenzaam hoef te voelen. Er werd al gevraagd of ik meega naar Santiago (Waar 1 van de zussen haar phd doet) of met de Braziliaan meega naar Buenos Aires.
Morgen worden we weer om 9 uur opgehaald door de zussen voor nog meer cityseeing maar nu eerst maar eens mijn jetlag te boven komen.
Weltruste
